Ασκητική: Salvatores Dei

Η πρώτη γραφή ξεκίνησε στη Bιέννη το καλοκαίρι του 1922 και τελείωσε στο Bερολίνο περί τις αρχές του 1923. Στη μορφή αυτή δημοσιεύεται στο περ. Αναγέννηση του Δημ. Γληνού. Το 1928, ο Καζαντζάκης επεξεργάζεται εκ νέου το κείμενο και προσθέτει ένα τελευταίο κεφάλαιο με τίτλο «Σιγή». Ακολούθησαν κι άλλες επεξεργασίες μέχρι το 1944, οπότε γράφει στον Πρεβελάκη ότι τη θεωρεί πλέον οριστικά διορθωμένη.
Εκδοτικά
Ν. Καζαντζάκης, «Salvatores Dei. Ασκητική», περ. Αναγέννηση 1 (Ιούλιος-Αύγουστος 1927) 599-631
Ν. Καζαντζάκης, «Salvatores Dei. Ασκητική», ανάτυπο από το περ. Αναγέννηση, Αθήνα 1927
Ν. Καζαντζάκης, Ασκητική, ξυλογραφίες Γιάννης Κεφαληνός, Αθήνα, χ.ε. 1945 - εκ νέου επεξεργασμένη, με την προσθήκη του τελευταίου κεφαλαίου («Σιγή»). Αφιερώνεται στον Παντελή Πρεβελάκη
Ν. Καζατζάκης, Ασκητική, πρόλογος Octave Merlier, Αθήνα: εκδ. «Σύμπαν» [1955;]
Ν. Καζαντζάκης, Ασκητική, Αθήνα: τυπ. Κωνσταντινίδη και Μιχαλά 1962
Ν. Καζαντζάκης, Ασκητική, Αθήνα: εκδ. Ελ. Καζαντζάκη 1964 (όπου και νεότερες εκ-δόσεις)
Ν. Καζαντζάκης, Ασκητική. Salvatores dei, Αθήνα: χ.ε. 1966